Ben küçükken ...
Hiç benim bisikletim olmadı.
Saçlı bebeklerim oldu
Kitaplarım oldu; Kemalettin Tuğcu'nun
Sevimli hayalet kespırla büyüdüm ama
Hiç bisikletim olmadı..
Oysa ne çalışkan çocuktum.
Taktirnamelerle doldu ev
Kitap bile verdi öğretmenim ama
Hiç bisikletim olmadı...
Gece rüyalarımda hep düşerdim bisikletten
Sonra alırlardı, mahallenin çocukları ellerimden
Ağlardım koşardım geri almak için
Uyanırdım; sabah bakardım varmı diye
Ama hiç bisikletim olmadı
İğde ağaçlarından sallanırdım hep
Diz kapaklarımda hep yaralar kabuk bağlardı
Havuza da düsmüştüm yosun olmuştu yüzüm ,saçım her yerim
Hortumla yıkamıştı annem kapının önünde
Ama hiç bisikletim olmadı...
Aysegüllerin serisini okudum
Uzay yoluyla ışınlanmayı bekledim
Kaptan custoyla tüm balıkları öğrendim ama
Hiç bisikletim olmadı.
İster misin diye soranda olmadı
Büyüdüm işim oldu, kariyerim oldu
Aşklarım oldu; sevgililerim
Eşim oldu; yavrum oldu,
Ama hiç bisikletim olmadı...
Yonca Dur
